We starten in Italië want de oma van mijn vriend wordt 90 en dat wordt goed gevierd (eten, eten en nog meer eten...). Daarna vliegen we door naar Helsinki waar we een halve dag zijn om de volgende ochtend vroeg de trein te pakken naar St. Petersburg. Van daaruit zullen we voornamelijk verder reizen per trein en uitstappen in Moskou, Irkutsk, Ulan Ude, Ulaanbaatar, Bayankhongor, de Gobi woestijn, Datong, Beijing en Xi’an. Vanaf Xi’an gaat mijn vriend weer terug naar Beijing en door naar huis. Ik blijf nog twee weken langer in China (heerlijk hoor eigen baas zijn..).
Een van de leukere stops is die in Bayankhongor in Mongolië. Toeristen zullen we hier niet veel zien maar we gaan daar in de buurt wel een Fairmined gecertificeerde mijn bezoeken! Het is nog niet helemaal duidelijk hoe en wat maar ik zal er een uitgebreid verlag van schrijven. Nu gaan we eerst even genieten van La Dolce Vita. Tot later!
The beach in Giulianova
1,5 year ago I had the new years resolution to write more blogs. That didn't really happen.. Because I am so busy with making orders the blogging didn't work out as planned. But the coming six weeks I am going to travel again and write a couple of blogs hopefully. Together with my boyfriend we are going to do the Trans Mongolian Railway!
We will start in Italy because the grandmother of my boyfriend will become 90 and that is a big celebration there (food, food and more food...). After that we’ll fly to Helsinki where we will be half a day to catch a train to St. Petersburg early the following the morning. From there we will travel mainly by train and get off in Moscow, Irkutsk, Ulan Ulde, Ulaanbaatar, Bayankhongor, the Gobi desert, Datong, Beijing and Xi’an. From Xi’an my boyfriend will go back to Beijing and fly home. I will stay two weeks longer in China (it's just perfect to be your own boss)
One of the more special stops will be in Bayankhongor in Mongolia. We won’t see many tourists there but we we will visit a Fairmined certified mine! I will tell you more about this in the next blog. Now we are going to enjoy La Dolce Vita. See you later!
]]>
Nepal is wat rustiger dan India. Dat is precies wat we nodig hadden. Na het drukke India was Kathamandu een oase van rust (sort of dan..). Maar voor de gemiddelde Europeaan is het waarschijnlijk een wervelstorm van auto’s, geluiden, stof en mensen. De hoofdstad is deels nog steeds verwoest door de aardbeving van 2015. Overal zie je resten van ingestorte en beschadigde gebouwen.
Ook in Nepal is het eten lekker. Vooral rijst en linzen. Er zijn veel Tibetaanse restaurants en we hebben meermaals typische Tibetaanse gerechten geprobeerd zoals momo’s, deeg gevuld met groenten, kaas of buffalovlees.
De lagere delen van het land zijn extreem heet in mei. Daardoor was het soms vermoeiend om rond te lopen… Electriciteitsuitval is een groot problem in het land. Bijna elke stad heeft 8 uur durende power cuts. Als dit midden in de nacht is zweet je je kapot in bed omdat de ventilator of air-conditioner het niet doet. Een ander problem is het watertekort. Vaak moeten mensen uren in de rij staan om hun jerrycans the vullen. Ook midden in de nacht..
Om af te koelen zijn we gaan hiken. De met sneeuw bedekte bergtoppen zijn super mooi en het was sowieso een goede workout. Na 7 dagen traplopen, traplopen, nog meer trappen, een hagelstorm in de middle of nowhere en een freezing nacht in Machhapucchre basecamp waren we blij dat we weer terug konden naar Pokhara, een toeristisch stadje aan een meer, waar we weer een warme douche konden nemen.
Net als in India dragen de locals traditionele kleding. Vrouwen dragen meestal een sari, een kleurrijke lap stof die ze om zich heen wikkelen. Aan sieraden ook geen gebrek. De zilveren neusbellen, teenringen en enkelbandjes zijn heel leuk. Zelfs oude vrouwen dragen ze. Zal ik ook een neusring nemen..?
And a bit of Nepal
Nepal is a bit quieter than India. That’s exactly what we needed. After busy India Kathmandu was peaceful for me. But for the average European it would probably be a whirlpool of cars, sounds, dust and people. The capital is still full of damage of the 2015 earthquake. Many historic buildings are destroyed.
The lower parts of the country are extremely hot in May so sometimes we had a hard time to not melt while walking around.. A big problem in the country are the power cuts. Everywhere in the country they have 8-hour power cuts. If this is in the middle of the night it means that you are sweating your ass off in bed as the fan or air-con won’t work.. Another problem is the water shortage. Often people have to stand in line to fill their jerrycans with water.
Also in Nepal the food is tasty. A lot of rice and lentils. There are many Tibetan restaurants and we tried some of the typical food like momo’s, dough filled with vegetables, cheese or buffalo meat.
To cool down we went hiking. The snow capped mountains are super nice and it was for sure a good workout. After 7 days of stairs, stairs, more stairs, a hailstorm in the middle of nowhere, and a freezing night at Machhapucchre base camp we were happy to go back to Pokhara, a touristy lake town, where we could take a hot shower again.
As in India, the local people wear typical clothing. Women often wear a sari, one colorful piece of cloth that they wrap around their body. And there is no lack of jewelry. The silver nose rings, toe rings and anklets are really nice. Even old women have them. Should I take a nose ring too..?
]]>Van mijn goede voornemen om elke twee weken te bloggen is nog niet veel gekomen… Doordat ik op reis ben geweest in India en Nepal is het er toch een beetje bij ingeschoten. Maar vanaf nu een nieuwe poging!
Ik ben weer in Nederland en meteen weer vol aan de slag. Voor twee maanden was ik in India en Nepal, een ervaring waar ik in deze blog wat over zal vertellen. Om te beginnen India.
India is een kleurrijk en fotogeniek land met vriendelijke mensen. Maar het is er ook overbevolkt en vies. Overal om je heen hoor je constant getoeter van auto’s en scooters en motoren en iedereen gooit afval gewoon op straat ook als ze met hun kinderen zijn. Dat is nou niet echt het goede voorbeeld.. Vaak stinkt het naar een mix van poep, plas, kruiden en verbrand afval.
Desalniettemin is het eten er heerlijk (al moet je wel uitkijken dat je geen infectie oploopt, genaamd Delhi Belly, hygiëne is niet hun sterkste punt..), masala thee en lassie zijn nu mijn favoriete drankjes. Ondanks dat het merendeel van de bevolking heel arm is dragen ze sieraden in overvloed. Van zilver, goud en imitatie. En veel vrouwen hebben hun armen en voeten versierd met henna. In het noordoosten van India woont een stam waar de vrouwen neusdoppen dragen, een ander soort sieraad dan wij gewend zijn en een heel raar gezicht..
De meeste Indiërs worden graag gefotografeerd en daar heb ik goed gebruik van gemaakt. Ik ben zelfs geïnterviewd door een fotoblogger uit San Francisco over mijn foto’s in India. Het interview kan je hier lezen: http://bit.ly/1SIAoRb
Meer foto’s kan je bekijken op mijn Instagram: https://www.instagram.com/naniniphotography/ . In mijn volgende blog vertel ik over mijn ervaringen in Nepal.
My trip in India
My new years resolution, to blog every two weeks, didn't work out as planned.. Because I was traveling in India and Nepal I didn't manage to write as much as I wanted. But I will try again!
I am back in the Netherlands and went straight back to work. For two months I was in India and Nepal. An experience I will tell something about in this blog. To start with, India.
India is a colorful and photogenic country with friendly people. But it is also over populated and dirty. Everywhere you here hooting cars and motors and everybody throws their garbage on the street, also when they are with their children, which is not really the right example.. Often it stinks like poo, pee, herbs and burned garbage.
Nevertheless the food is great (even though you have to be careful for infections or the so called Delhi Belly, hygiene is not their strongest point..), masala tea and lassie are now my favorite drinks. Despite most of the people are really poor they wear jewelry in abundance. Made from silver, gold and a lot of imitation plastic. And women often decorate their arms and feet with henna. In the northeast of India there is a tribe where the women wear nose plugs, a type of jewelry we are not really used to and a very strange thing to see..
Most of the Indian people are happy to be photographed and I made use of that. I was even interviewed by a photo blogger from San Francisco! You can read the interview here: http://bit.ly/1SIAoRb
More photo’s of India you can see on my Instagram: https://www.instagram.com/naniniphotography/ . In my next blog I will tell about my experiences in Nepal.
]]>
Deze keer niet een blog over mijzelf maar over het materiaal waarmee ik werk; goud. Je wist het misschien niet maar er bestaan velen soorten goud. Geelgoud, roodgoud, witgoud en dan heb je ook nog verschillende aantallen karaat goud. 14, 18, 24 en ook 9 karaat goud. Maar wat is het precies en wat is het verschil?
Goud is een geel metaal en chemisch element dat aangeduid wordt met het symbool Au. De zuiverheid van goud wordt aangeduid in karaat. 24 karaat goud bestaat uit 99,99 % goud en wordt daarom ook wel fijngoud genoemd. Dit goud is heel zacht en kan niet verwerkt worden tot een sieraad. Maar door het te legeren met andere metalen zoals koper, nikkel of zilver krijgt het materiaal een andere hardheid en kleur. Door goud te mengen met koper wordt het roodgoud en door het te legeren met palladium of nikkel wordt het witgoud.
In Nederland wordt voor sieraden voornamelijk 14 karaat goud gebruikt. In 14 karaat goud zit 58,5 puur goud, in 18 karaat goud zit 75,0 % puur goud. 18 karaat goud is daarom ook iets geler dan 14 karaat. In andere landen zoals Duitsland en Engeland wordt ook 9 karaat goud gebruikt maar bijvoorbeeld in Azië wordt juist meer 18 en 22 karaat goud gebruikt. Naast het gebruik in sieraden wordt goud ook verwerkt in bijvoorbeeld elektrische componenten, kronen in tandheelkunde en als investering gebruikt.
Hieronder de aanduidingen voor verschillende gehaltes goud
14 karaat 58,5% goud - 585
18 karaat 75,0 % goud – 750
20 karaat 83,3 % goud – 833
22 karaat 91,7 % goud - 917
24 karaat 99,9 % goud - 999
Dus, hoe hoger het karaat in je sieraad hoe hoger de waarde :)
What is gold?
This time not a blog about myself but about the material I work with; gold. You might not know there are different types of gold. Yellow gold, red gold, white gold and also different carats like 14, 18, 24 and also 9 carat. But what is it exactly and what is the difference?
Gold is a yellow metal and chemical element with the symbol Au. The purity of gold is indicated in carats. 24 carat gold exists out of 99,9 % gold and is also called fine gold. This gold is very soft and cannot be used for jewelry. But by alloying the gold with other metals like copper, nickel or silver the metal will get another hardness and color. By alloying gold with copper it will become red gold and by alloying it with palladium or nickel it will become white gold.
In the Netherlands we mostly use 14 carat gold for jewelry. 14 carat gold consist out of 58,5 pure gold. 18 carat gold consist out of 75,0 % gold. That is also why 18 carat gold is more yellow than 14 carat. In other countries like Germany and England they also use 9 carat gold but in Asia they use more 18 and 22 carat gold. Next to using gold for jewelry it is also used for electrical components, dental crowns and as an investment.
Here you find the indications for the different types of gold:
14 carat 58,5% gold - 585
18 carat75,0 % gold – 750
20 carat 83,3 % gold – 833
22 carat 91,7 % gold - 917
24 carat 99,9 % gold - 999
So the higher the carat the more your gold is worth.
]]>
Als goudsmid zit ik vast 5 dagen per week creatief te doen achter de werkbank? Nou nee, daar heb ik helemaal geen tijd voor. Want naast goudsmeden doe ik nog veel meer.
Mijn werkweek start zoals bij iedereen op maandag. Tegenwoordig is dit mijn thuiswerkdag. Heerlijk met een kopje thee achter de computer. Ik heb namelijk een berg computerwerk te doen. Zo heb ik mijn Facebookpagina waar ik regelmatig berichtjes post. Of mailtjes die beantwoord moeten worden. Ik blog twee keer per maand in het Nederlands en Engels (yes, de tweede blog is on time!) en hou een pinterest pagina bij. Maar dat is nog niet alles. Elke keer als ik een nieuw product klaar heb moet dit gefotografeerd worden. En dat is lang niet makkelijk (meer daarover in een ander blog). De foto’s moeten bewerkt worden en op mijn website geplaatst samen met tekst. Naast mijn eigen website verkoop ik ook nog op Etsy en Dawanda dus daar moet ik ook producten plaatsen..
Op dinsdag, woensdag en donderdag werk ik meestal achter de werkbank in mijn atelier. Ik werk dan voornamelijk aan mijn opdrachten en als ik tijd heb maak ik nieuw werk. Tussendoor ontvang ik klanten wat ook best wat tijd in beslag kan nemen. Als er een stel komt voor trouwringen ben je zo een uur verder. Maar klanten zijn wel altijd een leuke afleiding. Alle producten die ik af heb neem ik mee naar huis om te verpakken en verzenden. En natuurlijk moet er van elke verkoop een factuur gemaakt worden, zodat ik wel mijn centjes kan ontvangen.
Op vrijdag doe ik hetzelde als maandag. Er is eigenlijk altijd wel wat te doen en in de avonden en het weekend ben ik ook vaak nog bezig met Nanini. Ik ben ook nog druk met mijn fotografie opdrachten (www.naniniphotography.format.com) die ik tussendoor inplan en ik ga vaak op reis waarvoor ik nooit vrij hoef te vragen. Ik vind het heerlijk om eigen baas te zijn en eigenlijk heb ik de leukste baan die er bestaat!
My workweek
You probably think that, as a goldsmith, I work 5 full days behind my workbench. Not really, I don’t have time for that. Because next to goldsmithing I have to do a lot more.
My workweek starts pretty normal, on Monday. Nowadays this is my ‘work at home’ day, with a cup of tea behind my computer. I have a lot of computer work to do. Like keeping my Facebook page up to date, answering e-mails, my Pinterest page, my blog (twice a month in Dutch and English). But that isn’t all. Everytime I make a new product I have to photograph it and that isn’t easy (but more about that in another blog). The pictures have to be edited and placed on the website with a text. Next to selling on my own website I also sell on Etsy and Dawanda so there I also have to place my products.
On Tuesday, Wednesday and Thursday I mostly work behind my workbench in my studio. I mainly work on my orders and if I have time I make new work. In between I receive customers, what can take quite some time. If a couple comes for wedding rings you easily spend an hour with them. But customers are a nice distraction. All the finished products I take home to pack and send. And of course I need to make an invoice for every order so I can receive my money.
On Fridays I do the same as on Mondays. There is always something to do and in the weekends and evenings I often do Nanini related things. I am also busy with photography assignments (www.naniniphotography.format.com) that I plan in between and I often travel for which I never have to ask days off to my boss. I love it to be my own boss and I think I have the coolest job in the world!
]]>Ok, het is tijd om weer te bloggen. En vaker.. Om de een of andere reden neem ik er de tijd niet voor. Dus vanaf nu een nieuwe poging. Ik begin met iets meer over mijzelf. Ik ben Nina, 32 jaar en de eigenaresse van Nanini. In 2014 ben ik voor mezelf begonnen als goudsmid. Maar of het succesvol zou worden was nog maar de vraag... Zonder het te proberen zou ik er nooit achterkomen.. Maar ik kan je vertellen dat ik er tot nu toe nog geen spijt van heb gehad. Elke keer komt er weer een opdracht bij en ik blijf lekker bezig.
Maar nu wat meer over mezelf. Zo’n tien jaar geleden heb een opleiding tot goudsmid gevolgd aan de Vakschool in Schoonhoven (een vrij saai stadje ergens in NL). Toen ik de opleiding had afgerond zag ik het niet echt zitten om als goudsmid aan de slag te gaan en ben ik begonnen met een studie communicatiewetenschap aan de Universiteit van Amsterdam. Na mijn bachelor ben ik gaan reizen en heb daarna een master in milieucommunicatie gedaan in Zweden. Terug in Nederland vond ik meteen een baan bij Groupon waar ik bijna twee jaar gewerkt heb. Maar van het werken in een kantoor werd ik niet echt vrolijk en ik miste het om met mijn handen te werken. Bijna tien jaar nadat ik begonnen was aan de Vakschool was het internet zo groot geworden. Webshops schoten uit te grond en ik zag mogelijkheden voor het starten van mijn eigen bedrijf.
Dus zo is Nanini begonnen. Ik heb mijn baan opgezegd en ben eerst nog even voor vijf maanden gaan reizen in Latijns Amerika. Weer in NL begon ik met met veel energie en motivatie aan mijn eigen bedrijf. Ik vond een leuk atelier dicht bij mij in de buurt, begon met het maken van sieraden en was veel bezig met het opzetten van mijn website. Omdat ik het belangrijk vind dat mijn goud en zilver eerlijk gewonnen wordt gebruik ik Fairmined materialen. Wat dit inhoudt lees je hier.
Naast werken doe ik ook andere dingen. Zo ben ik verslaafd aan salsa en bachata dansen. En af en toe (best wel vaak) vlucht ik NL uit om te wereld over te reizen en foto’s te maken. Sinds een tijdje bied ik mezelf ook aan als fotograaf. Dit is mijn website: www.naniniphotography.format.com & m’n Facebookpagina: https://www.facebook.com/naniniphotography Als ik thuis ben knuffel ik vaak met mijn lieve poes Pebbles en kook ik lekker eten.
In mijn volgende blog vertel ik meer over hoe mijn werkweek er normaal gesproken uitziet. Stay tuned!
The person behind Nanini
Ok, it is time to blog again. And do it more often… For some reason I don’t take time for it. So new try. Let’s start with something about myself. Im Nina, 32 and the owner of Nanini. In 2014 I decided to try to start for myself as a goldsmith. Would it be successful..? Without trying I would never know... But I can tell you that until now I don’t regret it. I keep receiving new orders which keeps me busy.
But a bit more about myself. I studied at the Vakschool in Schoonhoven (a boring town somewhere in NL) to become a goldsmith about ten years ago. When I finished I didn’t really feel like working as a goldsmith and started to study Communication Science at the University of Amsterdam. After my bachelor I went traveling and I completed my master in Environmental Communication and Management in Sweden. When I came back from Sweden I immediately found a job at Groupon, where I worked for almost two years. But while working in an office I missed working with my hands and almost ten years after starting at the Vakschool the internet was so big. Webshops were popping up everywhere and I saw opportunities for my own business.
So that’s how it started, I quit my job and went traveling in Latin America for 5 months. When I came back I started with a lot of energy and motivation to work on my own company. I found a studio close to my house and just started making things and worked a lot on my website. Because it is important for me that my gold and silver has been mined honestly I work with Fairmined materials. What this is you can read here.
In my free time I like to dance salsa and bachata. Every now and then (pretty often) I have to travel the world and take photos. Since a while I also offer photoshoots. This is my photography website: www.naniniphotography.format.com & my Facebookpage: https://www.facebook.com/naniniphotography When I am at home I like to cuddle with my cat pebbles and cook tasty food.
In my next blog I will tell you more about how my average work week looks like. Stay tuned!
]]>Na vier maanden reizen door Azië had ik mijn laatste bestemming bereikt, Beijing. Op mijn allerlaatste, regenachtige, dag ben ik naar de Grote Muur gegaan. Omdat het nog steeds regende toen ik terugkwam ben ik toch maar naar de overdekte parelmarkt gegaan waar ik in eerste instantie helemaal geen zin in had.
In een lelijk vierkant gebouw van vier verdiepingen vond ik op de derde verdieping een ruimte met alleen maar parelverkopers. Overal waar ik stopte om te kijken werden er snoeren met parels tevoorschijn gehaald. En natuurlijk waren ze allemaal ’real pearls’.. Misschien waren ze dat ook maar ik vertrouwde het niet echt. Na een tijdje rondlopen en kijken besloot ik toch maar een paar grillig gevormde parels te kopen zodat ik daar voor Nanini wat leuks mee kan doen.
Na de parels ben ik nog even naar de andere verdiepingen gegaan waar voornamelijk kleding en zijde verkocht wordt. De Chinezen zetten ook hier hun verkoopskills goed in. Na flink wat afdingen kom je toch uit op een derde van de aanvankelijke vraagprijs. Na twee uur ronddwalen wilde ik snel weer terug naar het hostel om me klaar te maken voor mijn vlucht naar huis, het regende nog steeds. Inmiddels ben ik terug in NL en liggen de parels klaar om verwerkt te worden in een mooi sieraad.
After four months of traveling through Asia I reached my final destination of my trip, Beijing. On my last, and rainy, day I went to the Great Wall. Because it was still raining when I came back I decided to go to the pearl market which, in first instance, wasn't really my intention to do.
In an ugly four floor building I found the pearl sellers on the third floor. Everywhere I stopped to have a look the Chinese sellers overwhelmed me with pearl cords. And of course they were all 'real pearls'.. Maybe they were but I didn't really trust it. After walking around for a while I decided to buy a few whimsically shaped pearls so I can make some nice pieces of Nanini jewelry from it.
After the pearls I went donwstairs where they were selling silk and clothings. Also here the Chinese know how to use theire selling techniques. But after some bargain attempts it is possible to pay one third of the initial selling price. After two hours of wandering around I wanted to go back to the hostel to get ready for my flight back home. It was still raining. I am back in the Netherlands now and the pearls are ready to be set in some new Nanini jewelry.
]]>Al struinend op een markt in Ban Lung in Cambodja zie ik opeens een hele ruimte vol met goudsmeden. Gewoon naast al het groente en fruit werken, voornamelijk mannen, aan allerlei gouden sieraden. Na twee weken Cambodja blijkt dat er op elke markt een 'sectie' is voor goudsmeden. En elke goudsmid heeft een verkooppunt dat bemand wordt door een vrouw. Alles gebeurt open en bloot en bewaking is ver te zoeken dus ik denk dat er vrij weinig overvallen gepleegd worden. De sieraden die gemaakt worden zijn niet echt mijn stijl.. Grote gouden ringen met grote vierkante stenen met daaromheen veel bling bling steentjes.
In Cambodja bestaan er een aantal mijnen met edelstenen zoals saffier en kwarts. Ik heb geen idee onder welke omstandigheden de stenen gedolven worden maar ik moest er een kopen. Of het echt een steen is uit de mijn of een glasimitatie geen idee.. En het is lastig communiceren want de meeste marktlui spreken geen woord Engels. Ik heb nog geprobeerd om een bezoek aan een mijn te regelen maar er schijnen nog maar weinig mijnactiviteiten plaats te vinden en in het gebied liggen nog veel landmijnen.
Om een beeld te geven van hoe het er aan toe gaat op de markten in Cambodia heb ik een fotoreportage gemaakt die je hieronder kan bekijken.
Goldsmiting at the market
While walking at a market in Ban Lung in Cambodia I suddenly see a part of the market filled with goldsmiths. Just next to all the vegetables and fruits, mostly men, are working on all kind of golden jewelry. After two weeks in Cambodia I noticed this is the standard at every market. Every goldsmith has sales point where a woman works behind the counter. Everything happens in an open space without any security guards so I guess there aren't many robberies. The jewelry is not really my style.. Big golden rings with big stones and many small bling bling stones around it.
In Cambodia there are a few mines with gemstones like sapphire and quartz. I have no clue in which circumstances these stones are being mined but I had to buy at least one. If it is a real stone or just glass I don't know yet.. It is hard to communicate with the people working on the market as they hardly speak any English. I tried to arrange a visit to one of the gemstone mines but there is not much mining activity left and it can be dangerous as there are still many landmines.
Take a look at my pictures to see how the goldsmiths in Cambodia work.
]]>
Laos is het meest gebombardeerde land ter wereld. Amerika heeft tussen 1964 en 1973 twee miljoen ton bommen laten vallen op het land. De clusterbommen hebben een aluminum behuizing en hebben ongeveer de grootte van een soepblik. Veel bommen zijn achtergebleven in de grond zonder dat ze zijn geëxplodeerd. Hierdoor zijn er duizenden doden en gewonden gevallen en nog steeds bestaat het gevaar dat ze exploderen. Bommen die niet zijn afgegaan worden ook wel UXO genoemd (unexploded ordnance). Er wordt geschat dat het 800 jaar duurt om al het UXO te verwijderen. Ban Naphia een dorpje in het noord oosten van Laos maakt op een positieve wijze gebruik van het afval van de bommen.
Van het aluminium van oude vliegtuigen en bommen uit de oorlog die op de provincie zijn gevallen maken ze producten waaronder ook sieraden! Na de oorlog wisten ze niet wat ze moesten doen met de vele bommen die gevallen waren totdat ze op het goede idee kwamen om er dingen van te maken en deze te verkopen. Laos is een erg arm land en het drop heeft de inkomsten van de producten nodig om te kunnen overleven.
Van hout en as worden er mallen gemaakt waarmee ze onder andere lepels en armbanden maken. Op alle local markten vind je de sleutelhangers, lepels en armbanden terug. Misschien leuk idee voor mij om hier iets mee te gaan doen om de lokale bevolking te helpen! In Cambodja doen ze dit ook en ga ik een van deze dorpjes bezoeken. Hierover meer in mijn volgende blog.
Jewelry made from bombs in Laos
Laos is the most bombed country in the world. The US bombed two miljon tons of boms on the country between 1964 and 1973. The cluster bombs have an aluminium casket and have the size of a paint can. Many bombs are still unexploded in the ground (unexploded ordnance = UXO). The bombs caused thousands of deaths and even now they can still take lives. It will take hundreds of years to remove all the UXO. Ban Naphia, a village in the north eastern part of Laos uses the remains of the bombs in a positive way.
From the aluminium of old planes and bombs from the war that fell in the province they make all kind of products including jewelry! After the war the local people didn't know what to do with all the bombs untill they got the idea to make things out of it and sell them. Laos is a very poor country and the village uses the earnings from sales to survive.
From wood and ash they make malls with which they makes spoons, jewelry and other products. On all local markets you find them for sale. Maybe a good idea for me to do something with it to support the people here! In Cambodia they do this too and I will visit one of these villages. More about this in my next blog.
]]>
Tijdens het hameren wordt er een speciale 'klok', de clepsydra, gebruikt in de vorm van een halve kokosnoot waar in de bodem een klein gaatje zit waar water dooheen druppelt. Het water wordt eronder opgevangen, de 'hameraar' moet 120 slagen maken om de kom te vullen. Dit gebeurt meestal 18 keer per uur. De stukjes goud worden vervolgens op het juiste formaat gesneden en ingepakt.
De lokale bevolking gebruikt vaak het laatste spaargeld dat ze hebben om bladgoud te kopen en te offeren. Naast het gebruik voor offers wordt het goud ook gebruikt in make-up. De vrouwen (ook kinderen) dragen hier een apart soort make-up op hun wangen, hierin wordt het goud soms verwerkt. Aangezien de bevolking extreem arm is is dit meer iets voor toeristen. Ook wordt het goud gebruikt voor consumptie en kan je het kopen in een flesje om in te nemen. Of dit erg gezond is betwijfel ik.
An abundance of gold in Myanmar
Myanmar is the country of temples, pagodas and buddhism. Gold is a big part of this. Many pagodas are covered with gold leafs. The Schwedagon pagoda in Yangon is covered with hundreds or maybe thousands kilo's of gold. And on the top of the pagoda there are many precious gemstones like rubies and saffiers. The gold leafs are also being used for offerings to pagodas. The locals queue up to stick it on the buddhas.
In Mandalay, a big and busy city I visited a 'gold leaf' workplace. Here I could see how they make gold leafs by hand. The concept is simple, the gold is hammered until it is that thin just a gold leaf is left. The men who hammer start with a small piece of gold that is a few mililmeters thick. Then they hammer for 30 minutes on it. They put the gold into some kind of package in between bamboo sheets. After the first hammer 'session' they divide the gold in six pieces and hammer them for another 30 minutes. The gold becomes thinner and thinner. Finally there is one last hammer session that takes 5 hours (!) which gives the gold the desired thickness. Imagine the physical effort...
During the hammering they use a special 'clock', the clepsydra. It has the shape of a half coconut with in the bottom a small hole where water can drip through. They catch the water in a bucket, the man that hammers has to make 120 beats to fill the bucket. This happes 18 times per hour. In the end the gold is cut in the right size and packed.
The locals often use their last savings to buy the gold leafs in order to offer it. Besides using it for offering it is also used in make-up. The women (children too) in Myanmar use a special kind of make-up on their face and sometimes the gold is incorporated in it. Since this is very expensive this is more for the tourists. Further the gold is also used in some drinks but I doubt this is very healthy for one.
]]>
Ik ben vier maanden aan het reizen door Azië. In elk land dat ik bezoek schrijf ik een blog over de sieraden die daar gedragen worden of werden. Het eerste land is Maleisië. De sieraden die ik in dit blog beschrijf vallen onder de Peranakan stijl. Deze sieraden werden gedragen door de Chinezen in Maleisië, ook wel de Straits Chinezen genoemd. Ik beschrijf kort een aantal sieraden maar laat vooral veel foto's zien!
Sieraden voor dagelijks gebruik
De kerosang rantay was een sieraad dat dagelijks gedragen werd. Het was een soort broche bestaande uit drie delen die aan elkaar gelinkt worden door een ketting.
De kerosang rantays werden voornamelijk gemaakt van goud en voor de rijkere huishoudens werden er diamanten ingezet. De diamanten in de Peranakan sieraden komen waarschijnlijk uit Banjarmasin in zuid Kalimantan, waar zich de enige mijnen in de regio bevonden. De meeste diamanten werden roosgeslepen. Laat in de 19e eeuw kwamen er ook briljant geslepen diamanten. De kerosang werd bijvoorbeeld gebruikt voor een kabaya. Dit is een soort longsleeve hemd dat bij elkaar gehouden word door een kerosang of broches.
De vrouwen hadden karakteristieke portemonnees die gebaseerd waren op portemonnees van victoriaanse vrouwen. Deze portemonnees verschillen van de victoriaanse doordat ze kleiner zijn en decoratieve motieven hebben van Chinese origine. De lengte inclusief de ketting is 20 cm. De breedte gemiddeld 9 cm.
Trouwsieraden
De bruid werd vol behangen met sieraden tijdens de bruiloft. Bij bruiloften in de stijl van Malacca (een regio in Maleisië) werden meerdere gouden haarpinnen in het haar van de bruid geplaatst waardoor ze samen de vorm van een kroon hadden. De pinnen hadden een bloemen- of dierenmotief. Daarnaast kreeg de bruid kreeg een groot collier met meerdere kettingen om. Dit collier had tien verschillende decoratieve delen bestaande uit uitsluitend filigrain werk.
De matrassen van het bruidspaar werden vaak versierd met ornamenten. Op het bruidsbed werden ornamenten geplaatst. Deze bestonden uit twee delen die aan elkaar verbonden worden door randen. Ze werden gevuld met sterk geurende bloemblaadjes zoals jasmijn en waren het parfumeurs in bruidsbed.
Rouwsieraden
Als iemand overleed binnen de gemeenschap werd er voor drie jaar gerouwd. Tijdens deze periode werden er geen gouden maar zilveren sieraden gedragen. De kerosang van de vrouw werd verfraaid met parels in plaats van diamanten. Een weduwe droeg haar knot laag en met zilveren haarpinnen. Om het einde van de rouwperiode (na 3 jaar) aan te geven droeg de weduwe rode ixora (type bloem) in haar haar.
Het volgende land dat aan bod komt is Myanmar!
Perankan jewelry from Malaysia
I am traveling through Asia for four months. In every country I visit I write a blog about the jewelry people wear or wore there. The first country is Malaysia. The jewelry I describe in this blog are part of the Peranakan style. This type of jewelry belongs to a mommunity of acculturated Chinese, also known as the Straits Chinese.
I will describe shortly some of the jewelry they wore and will show you a lot of pictures.
Casual jewelry
The kerosang rantay was a piece of jewelry for daily use. It is a type of brooche made from three parts that are being linked to each other by a chain.
The kerosan rantay was mainly made from gold and was decorated with diamonds for the richer households. The diamonds used in the Peranakan jewelry probably came from Banjarmasi in south Kalimatan. Here were the only mines of the region situated. Most of the diamonds were rose cut. In the late 19th century diamonds were also cut in briljants. The kerosang was used for a Kabaya. This is a kind of longsleeve shirt that was being kept together by a kerosang or brooches.
The women had characteristic wallets that were based on wallets from Victorian women. These wallets differ from the Victorian because they are smaller and decorated with Chinese motives. The length, including the necklace, is 20 cm. De average width is 9 cm.
Wedding jewelry
For weddings in Mallacan (a region in Malaysia) style golden hair pins were being used in the hair of the bride. Together they formed the shape of a crone. The pins were decorated with a flower or animal motif.
Matrasses of the newlyweds were decorated with ornaments that exist out of two parts. The caskets were being filled with strong smelling flower leaves like jasmin and were perfumers of the wedding bed.
Mourning jewelry
When someone dies in the Straits Chinese community there was a mourning period of three years. During this period no gold but silver jewelry was worn. The kerosang of the woman was decorated with pearls instead of diamonds. A widow had her hair in a low knot with silver hair pins. To indicate the end of the mourning period (after 3 years) the widow wore red ixora (type of flower) in her hear.
The next country I will blog about is Myanmar!
(For English scroll down)
Op de 3e dag van de workshop hebben we een bezoek gebracht aan de Fairmined gecertificeerde mijn Aurelsa. Deze mijn ligt in de Peruaanse woestijn Atacama, op twee uur rijden ten oosten van Chala. De weg was zanderig en hobbelig maar het uitzicht erg mooi. Twee uur lang was er geen mens te zien maar uiteindelijk rees er uit het niets een heel dorp. Dit dorp, genaamd Relave, telt 4000 inwoners en draait volledig op kleinschalige mijnbouw. De Auresla mijn is een van deze mijnen.
Wij hadden de eer om een rondleiding te krijgen op het terrein van de mijn en in de mijn! Eerst kregen we te zien wat er gebeurt met het gedolven gesteente uit de mijn. De stenen worden heel fijn gemalen waarna er uiteindelijk, na een aantal processen, goud en zilver uit ontrokken wordt. Na deze uitleg mochten we in kleine groepjes de mijn in. De mijn is eigenlijk een lange gang midden in een berg. Aan het einde van de ‘gang’ wordt geboord, in deze boorgaten wordt dynamiet gestopt dat tot ontploffing wordt gebracht. Hierdoor raken de stenen los. Ze worden verzameld en met een karretje de mijn uitgereden.
Het was erg indrukwekkend om te zien hoe het eraan toegaat in de mijn. Het is er echt pikkedonker en zonder lamp zie je helemaal niks. Het beroep als mijnwerker is sowieso zwaar maar gelukkig wordt er goed aan de veiligheid van de mijnwerkers gedacht.
Na het bezoek van de mijn kregen we van de kinderen uit de gemeenschap verschillende dansvoorstellingen te zien. Het hele dorp was hiervoor uitgelopen en iedereen vond het erg leuk dat ze bezoek hadden uit het buitenland. Vooral de twee Japanse meisjes waren erg populair en druk bezig met het geven van handtekeningen. Na een lange dag en onder het stof reden we door de woestijn terug naar de kust en werden we getrakteerd op een hele mooie zonsondergang.
Bekijk hier de foto’s van het bezoek aan de mijn.
Lees in mijn volgende blog over mijn reis door Azie en de sieradencultuur in de landen die ik ga bezoeken!
A visit to the mine where my Fairmined gold & silver comes from (3)
On the 3th day of the workshop we visited a Fairmined certified mine named Aurelsa. This mine is situated in the Peruvian desert Atacama, a two hour drive eastwards from Chala. The road was sandy and bumpy but the view was amazing. For two hours we didn’t see a person but eventually a whole village showed up. This village, called Relave, has 4000 inhabitants and runs completely on small-scale mining. The Aurelsa mine is one of these mines.
We had the honor to be showed around at the terrain of the mine and in the mine! First they showed us what happened to the mined stones. They are being crushed into very small pieces, and after a few processes gold and silver will be extracted from it. After this explanation we were allowed to go into the mine in small groups. The mine is literally a long ‘hallway’ in the middle of a mountain. At the end of this ‘hallway’ they drill holes where they put in dynamite. After they explode the dynamite the stones are being collected and put into a trolley to transport the stones out of the mine.
It was very impressive to see how it all works inside the mine. It was really dark and without a light it is impossible to see a thing. Being a mineworker is not an easy job but fortunately they take very good care of the security of the mineworkers.
After visiting the mine the children from the community showed us different dance shows. The whole village showed up for this and they really liked it that we visited their community. Especially the two Japanes girls were very popular and had to give signatures all the time. After a long day and covered with dust we drove back through the desert back to the coast and saw a beautiful sunset.
See here the photo’s I took during the visit of the mine.
Read in my next blog about my trip to Asia and the jewelry culture in the countries I will visit!
]]>
Eindelijk dan de langverwachte blog over de workshop die ik in Peru heb gevolgd over Fairmined & kleinschalige mijnbouw. Na een paar weken in Peru te zijn geweest startte 10 november 2013 mijn trip naar Chala voor de workshop. Ik had geen idee wat ik ervan kon verwachten en wat voor publiek hierop af zou komen.
Na een 8 uur durende busreis met alleen maar locals was ik eindelijk in Chala. Van daar moest ik met de taxi naar het hotel. Deze rit van 10 minuten kostte me meer dan de busreis van 8 uur.. Het hotel lag aan zee en ik had een kamer met sea view. Erg lekker om een paar dagen niet in een dorm te hoeven slapen.
Maandagochtend begon de workshop. Ik had ervoor gekozen om geen tolk te nemen aangezien dit erg prijzig was en mijn Spaans redelijk is. Afhankelijk van de spreker (er waren heel veel mijnwerkers uit Bolivia, Peru en Colombia) verstond ik sommige delen goed maar andere delen minder goed. De workshop begon met een uitgebreide introductie. Een ding waar ik achter ben gekomen is dat ze hier niet echt kort van stof zijn. Iedereen werd uitgebreid geïntroduceerd en bedankt, wat mijn geduld aardig op de proef stelde af en toe.. Naast mijnwerkers was er ook een aantal goudsmeden waaronder iemand uit Japan. Leuk dat ze helemaal hiervoor naar Peru is afgereisd.
Naast vele mijnorganisaties uit Bolivia, Peru en Colombia (stuk of 17) waren meerdere organisaties betrokken bij de workshop. Hieronder een korte opsomming:
ARM (Alliance for Responsible Mining) - deze organisatie zet zich in om de perceptie die er heerst over de mijnindustrie te veranderen. De sector heeft een heel slecht imago en lokale overheden zijn totaal niet geinteresseerd om de sector te verbeteren. Voor meer info klik hier.
Solidaridad - Een van origine Nederlandse organisatie die in vele sectoren actief is. De organisatie zet zich onder andere in voor verantwoorde mijnbouw waarbij de rechten van werknemers en het milieu worden gerespecteerd. Voor meer info klik hier.
Red Social - Een Peruaanse organisatie die zich inzet voor de ontwikkeling van kleinschalige mijnbouw.
De situatie in de mijnbouw in Zuid-Amerika is allesbehalve rooskleurig te noemen. Dit werd tijdens de workshop meerdere keren benadrukt. De hele sector heeft een heel slecht imago en overheden hebben totaal geen interesse in het ontwikkelen van de sector. Grootschalige mijnbouw overheerst de markt. De mensen die hier werken doen dit onder erbarmelijke omstandigheden. Er is onvoldoende bescherming voor het lichaam (maskers, helmen etc.), er wordt gewerkt met giftige stoffen en kinderarbeid is niet ongewoon. Ook bestaat er veel ongelijkheid tussen mannen en vrouwen. De kleinschalige mijnbouw in Bolivia, Peru en Colombia probeert hier, in samenwerking met bovengenoemde organisaties wat aan te doen. Lees meer over Fairmined en mijn avontuur in mijn volgende blog.
Fairmined & my trip to Peru - part 2
Finally the next part of the long expected blog about the workshop I followed about Fairmined mining in Peru. After a few weeks of travelling in Peru my trip to Chala started for a workshop about Fairmined & small scale mining. I had no idea what to expect and who the participants would be.
After an 8 hour busride with only locals I finally arrived in Chala. From there I had to catch a taxi to the hotel. This 10 minute ride cost me more than the 8 hour busride.. The hotel was situated next to the sea and I had a room with sea view. Very nice to sleep in a big bed instead of a small dormbed.
The workshop started on Monday morning. I had chosen not to take a translater as this was pretty expensive and my Spanish is ok. Depending on the speaker (there were many mine workers from Bolivia, Peru and Colombia) I understood some parts pretty good. It all started with introductions, the latino’s are very comprehensive in doing this.. Besides the mine workers, there were also some goldsmiths, even one from Japan.
Besides many mine organisations from Bolivia, Peru and Colombia there were more organisations involved in the workshop. I will shortly describe some of them:
ARM (Alliance for Responsible Mining) – this organisation has the goal to change the perception about the mining industry. The sector has a very bad imago and local governments are not interested in changing the sector. You will find more info about ARM here.
Solidaridad – Is an organisation with Dutch roots that is active in many sectors. The organisation is committed to responsible mining where the rights of the mineworkers and the environment are being respected. You will find more information here.
Red Social – A Peruvian organisation that commits itself to the development of small-scale mining.
The situation in the mining industry in South America is all except positive. This was emphasised more than once during the workshop. The whole sector has a negative imago and governments don’t have any interest in improving this. Large scale mining dominates the market. The people in the sector work under terrible circumstances. There is not enough body protection, they work with toxic chemicals and child labour is not unusual. There is also a lot of unequal treatment between men and women. The small-scale mining sector in Bolivia, Peru and Colombia tries to change this situation together with formerly mentioned organisations. Read more about Fairmined and my adventure in my next blog.
]]>
(For English scroll down)
Cursus edelstenen zetten
Vorige week was ik in Ahlen (Duitsland) voor een cursus steenzetten. Ik hoor je denken ’Wat is steenzetten?’. Dit is de techniek die je nodig hebt om edelstenen te kunnen plaatsen in een sieraad. En daar bestaan er veel van.
De cursus startte op maandag in Ahlen, een saai dorpje waar ze niet echt goed Engels spreken (en ze hebben nergensWIFI..). Maar met het Duits dat ik op school geleerd heb kwam ik een heel eind. De eerste dag werd er ’s morgens vooral theorie behandeld en ’s middags hebben we een aantal gereedschappen (stekers) gemaakt waarmee stenen gezet worden.
De dag erna begon weer met een stukje theorie. Daarna begonnen we aan de eerste zetting. Een gefacetteerde zirkonia die gezet moest worden in een koperen buisje. Hiervoor hadden we twee stekers nodig die we de dag ervoor gemaakt hadden. Als eerste moest ik ervoor zorgen dat de steen precies in de zetting paste door de zijkanten weg te snijden met een steker. Daarna zette ik het sieraad vast op een kitstok met kit en heb ik de randen van de zetting gehamerd met een hamer handstuk (dit gaat elektronisch). Na het hameren moet de steen zo goed vast zitten dat hij er niet meer uit kan vallen. Zoals je kan lezen is het best een gecompliceerd proces en ik moet zeker hard gaan oefenen!
De dagen gingen heel snel en gedurende de week hebben we meer dan 8 soorten zettingen geleerd. Onder andere de kastzetting, chatonzetting, kanaalzetting en incrustatiezetting. Het was een leuke en leerzame week en ik zal sowieso de nieuw aangeleerde technieken gaan gebruiken in mijn toekomstige ontwerpen!
Na deze intense week ben ik voor het weekend naar Berlijn geweest. Een super leuke stad en het eten is er zo goedkoop! Echt een goede plek om inspiratie op te doen!
Stone setting course
Last week I was in Ahlen (Germany) to do a stone setting course. I can hear you think ’What is stone setting?’. This is the technique to put gemstones into a piece of jewelry. And there are many different ways of doing this.
The course started on Monday in Ahlen, a boring little town where they don’t really speak English (and don’t have WIFI anywhere..). But with the German I learnt in high school I could get along very well. The first day we had some theory in the morning and in the afternoon we made the tools to set stones with, called gravers.
The next day started with some theory again. After that we started with the first stone setting. A faceted zirkonia in a copper tube, called a bezel setting. We used two of the gravers we made the day before. I was struggling a bit as it is very precise work. First I had to make sure that the stone fits exactly in the setting by cutting away the edges. Then I put the piece of jewelry on a dowel with chaser's cement and hammered the edges with a hammer handpiece (this goes electronic). After that the stone should be stuck enough not to fall out anymore. As you can read it is quite a complicated process and I certainly need to practice a lot!
The days went very fast and during the whole week we learnt more than 8 types of settings. Bezel settings, flush mounted settings, channel settings and prong settings. It was a great week and I will definitely use the techniques in my future designs!
After this intense week I went to Berlin for the weekend. A city with a great atmosphere and such cheap food! For sure worth visiting to get some inspiration!
]]>
Leuk dat je mijn blog leest! Eindelijk is het zover, ik ben gestopt met mijn kantoorbaan (yes, niet meer staren naar een computerscherm!) en ga me volledig storten op Nanini. Tot nu toe heb ik alleen zilveren sieraden verkocht maar daar gaat verandering in komen. Ik ga namelijk sieraden maken van Fairmined goud (en zilver)!
Omdat ik erg geïnteresseerd ben in het concept ‘fairtrade’, vanaf nu Fairmined genoemd, ga ik op onderzoek uit naar wat Fairmined goud is en waar het precies vandaan komt. Op deze manier kan ik jullie uitleggen en laten zien wat het verschil is tussen ‘normaal’ goud en fairtrade goud. Want heb jij er überhaupt wel eens bij stilgestaan waar je gouden sieraden vandaan komen?
Wat is Fairmined goud eigenlijk? Voor nu een korte uitleg (later meer). Goud komt uit een mijn en om goud uit de mijn te krijgen zijn er mijnwerkers nodig. In landen als Bolivia, Peru, Tanzania en Zuid-Afrika verrichten mijnwerkers dagelijks zeer zwaar lichamelijk werk onder slechte omstandigheden (en ik maar klagen over mijn kantoorbaan in NL…). Het werken in een mijn is erg ongezond en ook slecht voor het milieu. Mijnwerkers worden door veel mijnorganisaties uitgebuit, krijgen te weinig betaald en de organisaties zijn niet vies van illegale zaakjes. Wanneer een mijnbouworganisatie werkt volgens het fairtrade concept wordt er rekening gehouden met bovengenoemde zaken. Mijnwerkers belanden hierdoor niet meer in de illegaliteit, werken onder betere omstandigheden en krijgen meer betaald. Daarnaast is het beter voor het milieu.
Omdat ik met eigen ogen wil zien hoe dit concept werkt ga ik drie maanden op ontdekkingstocht in Zuid-Amerika, om precies te zijn in Peru, Ecuador en Colombia. Tijdens mijn reis ga ik me zoveel mogelijk verdiepen in de werkwijze van het delven van goud en breng ik een bezoek aan meerdere mijnen waar met het fairtrade concept gewerkt wordt.
Ben je benieuwd hoe mijn reis gaat verlopen en wil je graag meer te weten komen over Fairmined goud lees dan regelmatig mijn blog of volg me via mijn Nanini Facebook pagina.
Welcome to my blog! Finally it was time to quit my office job (no more staring at a computer!) and fully focus on my jewelry line Nanini. Untill now I only made silver jewelry. This will change and I will start working with Fairmined gold (and silver)!
Because I am very interested in the concept of fair trade, from now on called Fairmined, I went to South America to find out about the difference between ‘normal’ gold and Fairmined gold. Because, did you ever think about where your golden jewelry comes from? What is Fairmined gold actually? For now, a short explanation. Gold comes out of a mine, and to get the gold out of the mine you need mine workers. In countries as Bolivia, Peru and Colombia mine workers are working under difficult physical circumstances (and I was complaining about my job in the Netherlands…). Working in a mine can be very unhealthy and not environmentally friendly. Mine workers often have very long hours for a very low salary. Also, child labour isn’t unusual. The fair trade concept takes into account above-mentioned points. Because of this mineworkers don’t end up in illegality, get a normal salary, work in better circumstances and they take better care of the environment.
In Peru I participated in a workshop about fair trade mining. I learned a lot about the methods and processes that are being applied to fair trade mining. In my next blog I will tell more about my experiences! Can't wait and want to know more? Check out the Nanini Facebook page.
]]>